KUYRUK
Kızım henüz 1,5 yaşlarındaydı ve dışarıdaki köpekleri pencereden seyretmeyi çok seviyordu. Böylelikle tanımış da oluyorduk hayvanları. Bir gün kuyruklarını keşfetti, ben de anlatıyordum:
“Köpeklerin şusu olur, busu olur, kuyruğu olur…”
“Anne menim kuyyuğum neyde?” diye sordu elini poposuna götürüp, arkasına bakmaya çalışarak.
Gülümseyerek cevap verdim:
“Senin kuyruğun yok anneciğim, biz insanların kuyruğu olmaz.”
Sormaya devam etti: “Anneannenin?”
“Onun da kuyruğu yok.” dedim
“Dedenin?”
“Onun da yok kızım.”
Bu soru-cevap şeklinde kuyruk üzerinde gelişen diyalog o kadar çok hoşuma gitti ki, farklı şehirdeki anneanne ve dedesini de bu olaydan haberdar edip, onları da keyiflendirmek istedim:
“Bir gün pencereden bakarken, Zeynep köpeklerin kuyruğu olduğunu fark etti, kendisinin ve sizin kuyruğunuz olup olmadığını sordu.” diye anlattım, karşılıklı gülüştük.
Bu konuşmamız sırasında, yanlarında olan ve bir kuyruk mevzusu olduğunu duyan, kızımdan 10 ay büyük yeğenim Ela, telaşla koşarak telefona geldi:
“Teyze, Abile’ye (bu Elaca Zeynep demek) kuyruk mu aldınız? Bana da alır mısın?”
Gülmekten ve şaşkınlıktan kendimi alabildiğimde:
“Teyzeciğim kuyruk almadık, ama alırsak tamam, sana da alalım.” diyebildim.
***
BEN ÇOCUĞUM
Kızıma 2 yaşına yeni girdiği günlerde bir soru sordum, vereceği cevabı merak ederek:
“Sen kız mısın, erkek misin?”
Aldığım cevap manidar:
“Değilim, ben çocuğum…”
***
HURMACI
Evde kırılan ve tamiri için yenisine yakın fiyat istenen bir su ısıtıcımız var, bir de işe yaramayan tarayıcı. Eşimle bunları hurdacıya vermeye karar vermiştik. O gün mutfakta yemek yaparken bir ses duydum:
“Hurdacııııı!! Eskiciiiiiiii!”
Hemen pencereye yöneldim, kızım da arada sırada böyle bağıran kişinin kim olduğunu merak ediyordu, o da ne yaptığımı merakla izliyor. Anons yapan adama sesimi duyurabilmek için pencereden birkaç defa bağırdım:
“Hurdacııııı! Hurdacııııııı! Biraz bekler misiniz?”
Ayırdığımız eşyaları hurdaya verelim diye aşağıya indirmek için, hazırlanıyorum. O sırada kızım, benim bağırdığım pencere önüne geçmiş, dışarıdan sadece kafası görünecek şekilde bağırıyor:
“Hurmacı! Hurmacı!”
Gülmekten kendimi alamıyorum. Aşağıya inerken de hurmayı sevdiğinden midir, bana anlatıyor:
“Anne aşağıya inelim, hurma alalım tamam mı?”
***
KÖPEĞİN UYKUSU
Babasıyla dışarıdaki köpekleri izliyorlar. Babası anlatıyor:
“Babacığım köpeğin uykusu gelmiş…”
Kızımdan cevap:
“Nerden gelmiş?”
***
TAVUK
Bir sabah kahvaltı yapıyoruz, menüde menemen var. Kızımın çok sevdiği yumurtadan hemen bir sohbet konusu çıkartayım istiyorum, dedesiyle kümesten yumurta toplayan kızımın vereceği cevaptan emin olarak:
“Kızım yumurtayı kim yapar?”
Kısa bir düşünme anı…“ Biz yaparız.
“Anneciğim, yumurtayı hangi hayvan yapar? Tavuk yapmaz mı?”
Cevap ısrarcı: “Hayır, biz yaparız.”
Ben şaşkınlık içinde: “Peki, nasıl yaparız?”
Elleriyle göstererek anlatıyor: “Önce ocağa koyarız, sonra böyle böyle pişiririz…”
Çocuğun haklı olduğunu, problemin soran kişi olarak bende olduğunu geç de olsa babasının sorusuyla fark ediyorum:
Babası soruyor: “Babacığım, yumurtayı kim yumurtlar?”
Cevap net ve hemen geliyor:
“Tavuk.”