Uzun zamandır düşünüyorum, ne yazmalıyım , konusu ne olmalı,içerik nasıl ilerlemeli?
Bu akşam yüreğimin acınası bir noktası sızlayası bir noktası bana kalemi elime alma cesaretini verdi.
Sizlere ve de kendime Annemi annem için hissettiklerimi anlata bildiğimce yazmamı istedi. Ama uzun bir yazıdan evvel sizlerle küçük bir
kız çocuğu iken daha öğrenci sıralarındayken kaleme aldığım bir şiirimi de aktarmak istiyorum.
Senden kaçtığım tüm zamanlar zamansızdı
Sığındığım tüm limanlar çıkmazdı.
Aradığım o saflıklar karanlıktı
Senden kaçmam inan aptallıktı.
Sende sevgi sınırsız,
Sende şefkat çıkarsız,
Sende fedakarlık sonsuz
Canımdan çok sevdiğim biricik annem
Çıkarsız sevgiler aradım çoğu zaman
Seni bırakıp sevdalara kapıldım
Yine o sevdalar dan olmaz yaralarla sana geldim
O şefkatli kollarına sığındım
Gönlünde kalbinde hep o sımsıcak
Sevginle ısındım.
Canımdan çok sevdiğim biricik Annem
Derdimi dinleyip benimle ağladın
Mutluluğum için hep ama hep sen çırpındın
Ödeyemem hakkını ölsemde yolun da
Sana dünya gibi nice dünyalar feda
İyiki varsın hep yanımda
Canımdan çok sevdiğim biricik annem.
Bu dizeler den sonra benim boğazıma hep bir şeyler düğümlenir ve derin nefesler alırım. Sanki yazdığım hiçbir kelime aslında anlatmak
istediklerimi anlatmıyormuş gibi. Öyle ya anne sevgisi anlatılmak istenen , varlık sebebim. En yakınım tek gerçek sığınağım. Kız çocukları
için anne mutlaka ki hep özeldir ama benim annem benim için iki kez daha özel. Benim annem ile aramda 17 yaş var. Bu sebepden biz hep
arkadaş iki kız kardeş gibi olduk annemle. Tabi bizim de aramızda çatışmalar kavgalar olmadı dil benim o asi yıllarım da ama o hep çok
anlayışlı oldu bana karşı. Hep haklı çıktı endişelerinde. Hep benim iyiliğim için yönlendirdi yaşamımı. Şimdi onun bana bakarken
gözlerinde hissettiği bazen endişeli bazen gururlu bakışları çok daha iyi anlıyorum. Yaşam da bazı hatalar bazı yanlışlar insana bir çok
şey kaybettirir. Ama elimizde kalan her ne olursa olsun sığınmak istediğimiz her anda annemizin kollarının arasında göğsünün üstünde
sıcacık bir yerimiz hep vardır.
Şimdi 27 yaşındayım ve yaşama annemi örnek alarak baktığımda ben de anne olmak istiyorum diyorum. Kendimden bir can büyütmek
onu hayal ederek uzunca bir zaman geçirmek ve o incecik zar tabakası arasında o varlık ile bir bütün olmak. Ne güzel bir duygu değil mi?
Yaşamımda kendimden önce düşüneceğim , gülümsemesi mutluluğu ve sağlığı ile kalan yaşamımda huzur bulacağım bir varlık. Annem kadar sevgi
dolu olabilmek kollarımı açtığımda arasında bana anne diyen bana ait bir bebek olması. Düşüncesi bile dünyaya geliş nedenimi anlamak gibi
bir his veriyor bana. Ve bana bu sevgiyi aşılayan biricik annem gibi hem sevgi dolu hem fedakarlık dolu bir yaşam istiyorum.Tabiki bu
büyük bir sorumluluk ve cesaret de gerektiriyor ama benim çok güzel bir örneğim annem var.
Ve siz anne olan bayanlar;
Çok şanslısınız. Bu duyguyu yaşadığınız ve çocuklarınıza o sıcacık kollarınızın arasında yüreğinizin üzerinde bir yer açtığınız için.