Bu sefer içinde çocukların olmadığı bir şeyler paylaşmak istedim sizlerle;BİZ’i yani ‘anne’ sıfatı olmadan KADIN’ı.
‘Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.’ Der Cahit Sıtkı Tarancı.
Gerçekten de ufak tefek çatlamaların başladığı,daha çabuk yorulduğun,daha çabuk sıkıldığın ve artık daha sık unuttuğun yılların başlangıcıdır bu yaş.Diğerleri gibi unutkanlık da artarak devam eder yaş aldıkça ve Alzheimer’a dönüşür yolun son duraklarında.
Önlem almak lazım,hafızayı gereksiz hatıralardan arındırmak,belki de Harry Potter kitaplarındaki o bilgin profesör Dumbledore’un yaptığı gibi bir kürenin içine tamamen boşaltmak ve o küreyi tavan arasına göndermek lazım.Beynimizi yormadan çalıştırmak,ufak ufak egzersizler yapmak lazım.Bulmaca çözmek en fazla önerilen beyin jimnastiği mesela.Nasıl yaparım da şu unutkanlığıma çözüm bulurum diye düşünürken ,ilaçsız,katkısız bir yöntem buldum;Uzun zamandır planladığım bir kursa yazıldım: PİYANO.
Dersler almaya başladım bir süredir.Zaten bir altyapım olduğu için alışmam zor olmadı.Ödevlerim var mesela,her gün çalışmam gereken parmak egzersizleri,bazı klasikleşmiş parçalar_ ki en sevdiklerim Frank Sinatra parçaları_teorik kısımlar vs. Ben ödevlerimi yaparken bir de bakmışım ki ikizler, Santa Lucia’yı mırıldanıyor,ilkokula giden kızım da kendi ödevlerini yaparken benim de ders çalıştığımı görünce muzip bir sevinç duyuyor .(Yine bahsettim işte çocuklardan!!!)
Aslında her şeyden önce bir enstrüman çalmak,çalabilmek hem çok eğlenceli,hem çok deşarj edici,hem de çok faydalı.Bu yazının anahtar kelimesi işte bu: FAYDALI! Çünkü hem sağ eliniz,hem sol eliniz çalışıyor.Beyninizin diğer loba göre daha tembel olan kısmı da egzersize başlıyor yani.Piyano’da bir de pedal durumu var ki bu da ayağınızın da devreye girmesi demek.Eller ve ayaklar koordineli bir şekilde çalışıyor.Ortaya,nefis bir ezgi ve tazelenmiş bir ruh çıkıyor.Çocuklardan,onların ödevlerinden,ev işleri ve sorumluluklardan uzak kendinize hediye ettiğiniz bir 45 dakika…
Gerçekten fiziksel anlamda beynimize bir faydası var mı net olarak bilemem tabi ki;doktor değilim.Ama öyle olduğunu düşünmek bile psikolojik anlamda rahatlatıyor.
Beyniniz,ruhunuz,bedeniniz yani siz kendiniz için bir şeyler yapın.Belki inanması güç ama mucize değilmiş,artık unutkanlığım kalmadı diyebilirim.Size de şiddetle tavsiye ederim,özellikle ikiz annelerine…