Gün gelir evlenirsiniz ve gün gelir bir çocuğunuz olur. Artık toplumda
“çekirdek aile” denilen modele uygunsunuzdur. Bu duruma alışmak biraz
zaman alır ve insanoğlunun doğası gereği alışırsınız. Ama
kastettiğim 1’ken 3 olmak bu değil ha yanlış anlamayın.
Sonra çocuğunuzun bir de kardeşi olsun, sorunlu büyümesin, kardeşlik
güzel şeydir vs. düşünceleriyle bir çocuk daha yapmaya karar
verirsiniz. Fakat her şey planladığınız gibi gitmez. Zira planların
asıl sahibi size 2 tane daha çocuk verir.Aa ikiz!Şaka gibi.2 çocuğum
olsun derken 3 oluverir.Ve aslında ikiz zannettiğiniz çift,büyük
kardeşleriyle de bütünleşir ve bir anda üçüz oluverirler.İkiz bir
travma yaşayan büyük çocuğunuz kıskançlıktan onların yaptığı her
şeyi yapar ve onlara uygulanan muamelenin tamamını kendine de
ister.Onların biberonundan su içer,onlara verilen mamalardan ister,
onlara söylediğiniz “agucuk,gugucuk” gibi bebekçe sevgi sözcüklerinin
aynılarını kendisine de söylemenizi ister ve hatta onların beşiğinde
yatmaya kalkıştığı için odasını, gelen yatılı misafirlere tahsis
etmeye başlarsınız.Ve bir süre sonra sizi ailecek yolda görüp “aa
ikiz mi?” diye soranlara “hayır ÜÇÜZ!” demeye
başlarsınız.İşte 1’ken 3 olmak böyle bir şey.
Böyle bir durumda siz nasıl davranırdınız bilemiyorum ama ben neler
yaptığımı, olaylara nasıl yaklaştığımı sizlerle paylaşmak
istiyorum.
Öncelikle işe, henüz hamile kalmadan önce çocuğunuza kardeşlik
kavramını onun anlayabileceği bir dille açıklamakla başlayın.
Çevrenizdeki bebeklere dokunmasını ve onlarla temas kurmasını
sağlayın. Eğer bu işi severse evde de bebek isteyecektir. Hamileliğiniz
boyunca onu , evinize gelecek yeni bireye hazırlayın.Bebeğin
eşyalarını birlikte hazırlayın.Bebeğe bir şey alırken ona da
alın.Doğacak olan kardeşinin gelebilecek dış tehlikelere karşı
korunması! görevini ona verin.Hamileliğiniz sırasında bebeğin
hareketlerini ona da hissettirin,hatta aylık rutin kontrollerinize
onu da götürün.Böylelikle ailenizin çekirdeğinde kendisinin hala var
olduğunu ve kafasındaki aile kavramının yeni doğanla
kaybolmayacağından emin olur.
Doğum için hazırladığınız çantaya “kardeşin sana ne getirsin?”
sorunuza verdiği cevaba karşılık gelen şeyi
(oyuncak,yiyecek,giyecek vs.her neyse)
koymayı sakın unutmayın.Çünkü bunu gerçekten kardeşinin getirdiğini
düşünüp çok sevinecektir.Yeni doğan bebeğe dokunmasına izin verin.
Artık o muhteşem titizliğinizi,acayip hijyenik durumunuzu bir kenara
bırakın ve ilk çocuğunuzun bebekle temas kurmasını engellemeyin.
Bebeğin adı konusunda bile fikrini alın.Ona küçük sorumluluklar verin.
Örneğin bebeğin altını değiştireceğiniz zaman bez ve ıslak mendili getirme
gibi önemli bir görev onun olabilir.Ya da bebeğin banyosunu
yaptırdıktan sonra havlusunu getirebilir.Bu küçük ama aslında büyük
görevler onun çok hoşuna gidecek , ablalık veya ağabeylik havasına
girecektir.
Tüm bunlara rağmen kardeşini yine de kıskanacaktır. Bu çok normal.
Benim dört buçuk yaşında bir kızım ve yedi buçuk aylık ikizlerim
var. Kızım kardeşlerini çok kıskandığını bana söylediğinde “aa
olur mu hiç, insan kardeşini kıskanır mı?” demedim tabi ki. Ona bunun
çok normal olduğunu, herkesin kardeşini kıskanabileceğini ancak zamanla
kıskançlığın yerini sevginin alacağını söyledim. Aksi halde
kıskanmanın anormal bir durum olduğunu düşünüp daha depresif bir
durum yaşayabilirdi. Ayrıca eve sizi ziyarete gelenler de bebekten önce
ilk çocuğunuzla ilgilenirse kıskançlığı perçinlenmez.
Önemli bir diğer nokta ise bana göre şu ; ilk çocuğunuzun kendisini
dışlanmış hissetmemesi.Bunun için ,önceki yıllarda yuvaya gitmişse
bile ,bebeğin doğduğu yıl kendisi istese de göndermeyin. Evde sizinle
ve bebekle kalmasını istediğinizi söyleyin. Böylelikle ona olan
sevginizin azaldığı düşüncesine kapılmaz. Hala “prens” ya da
“prenses”tir. Tahtı sarsılmamıştır.
Her şey bir yana, şu da bir gerçek ki çocuklarımızın psikolojisi
bozulmasın diye uğraşıcaz diye fazla kasmayın ve kasılmayın. O zaman
siz travmanın kendisi olursunuz;Aman ha!!!
Evet.Çocuk büyütmek çok zor,onları yönetmek çok zor,uykusuz geceler
çok zor..En zoru da sevgiyi eşit vermek.Hele ki 1’ken 3 olmuşlarsa!.
Ama o 3 çift göz sizin gözünüzün tam içine, gözbebeğine,
baktıklarında her şey bitiverir.Onlardır artık gözbebeklerimiz!!!
Tüm annelere ve gözbebeklerine sevgilerimle….
Işılay BAHAR