Yabancı Yatılı Çocuk Bakıcıları Çocuklarımıza Zarar Veriyor!
Çocuklarımız özellikle de 0-6 yaş döneminde fiziksel, sosyal, psikolojik ihtiyaçlarını gidermek için anne-babalarına ihtiyaç duyarlar.
Aynı zamanda Çocuklarımız yaşamları boyunca, kendilerine anababa sorumluluğu yüklediğimiz bazı yetişkinlerin, başka bir deyişle, öteki anabalarının etkisinde kalmaktadırlar .Bu kişiler çocuklarımıza karşı bizim işlevimizi görürler. Onların büyümesi ve gelişmesinde güçlü etkileri vardır. Bunlar , Çocuk Bakıcıları-Dadılarımızdır.
Çocuklarımızı böyle “yedek anababalara” devredince onların yetkinliği konusunda düşünmemiz gerekir. Onların çocuklarımızla olan ilişkileri iyileştirici ve yapıcı mı olacak? yoksa yıkıcı mı? Bunlar önemli sorulardır. Çünkü çocuklarımızın yaşamları ilişki kurdukları yetişkinler tarafından önemli ölçüde etkilenecektir.
Biliyoruz ki çocuklar fiziksel, sosyal, psikolojik ihtiyaçlarını sürekli değişmeyen, belirli kişilerden sağlıklı alabilirler. Çocuklar ana-baba ve öteki ana-babalara( dadılar ) bağlanma ihtiyacı içindedirler. Ana babadan uzun süreli ayrılıklar ( birkaç aydan fazla süren ayrılıklar) ve sürekli bakıcıların değişmesi çocukların temel güven duygularının gelişmesini engelleyen bir durumdur. Çünkü çocuklar bakıcının kısa sürede ayrılmasını kendisinin sevilmediğini bu nedenle terk edildiğini düşünürler (henüz zihinsel süreçleri erişkinlerden farklıdır)
Ne yazık ki yabancı ülkelerden gelen göçmen işçiler en kolay olarak çocuk bakıcılığında iş buluyorlar ( en zor alan olması gerekirken) . Pek çoğunun pasaport, vize, oturum izinleri gibi problemleri mevcut. Aynı zamanda kendi aileleri ve çocuklarından koparak Türkiye’ye geliyorlar.Bu nedenle sık sık ülkelerine gitmek ya da tamamen geri dönmek zorunda kalıyorlar.
Ya da Türkiye’de vatandaş olmak için düzmece evlilikler yapıyorlar. Bu evliliklerde de çocuk bakıcısı kadınlar tehdit ve istismarla karşılaşıyorlar. Ayrıca çalışma şartları işlerine gelmezse hemen işi bırakıyor, iki saat içinde yurtdışına çıkabiliyorlar. Ayrıca çoğu kaçak çalışıyor. Bu nedenle bakımını üstlendikleri çocuğa karşı vaad ettikleri sorumluluklarını sosyal ve psikolojik sorunları nedeniyle yerine getiremezler . Biz ana-babalar çocuklarımızı bir ay ya da birkaç ay bile ülkede kalabileceği belli olmayan birine nasıl çocuklarımızı teslim ediyoruz.
Ana babalarımıza sesleniyorum….. çocuklarını yabancı çocuk bakıcılarına teslim etmemelerini önemle rica ediyorum. Kendi anadilinden ve kültüründen pek çok Türk kadını da bu kutsal görevde yer almaktadır.
Pervin Albayrak