Yazıma başlamadan önce size ilk hamile olduğunu öğrenen bir annenin duygularını anlatmak istedim.
“Ben bebeğim olacağını öğrendiğim zaman 17 yaşındaydım. kendi sevincimi
ölçemedim. çocukluğun vermiş olduğu duygularla anne oldum. evladımı kucağıma aldığım ilk zaman ilk önce ona nasıl bakacağıma, nasıl büyütüp neler vereceğimi düşündüm. çok
gen.tim ve beraber büyüdüm. ama emin olduğum tek bir şey vardı. onu büyütürken
en önemli şeyin sevgi olduğunu biliyordum. yemek ve uykunu ne kadar önemli ise sevgide
o kadar önemliydi. ona vermeme gereken sevgiyi karşılık beklemeden verdim ve onunla beraber büyüdüm ve büyemesini izledim. sevinçlerinde sevindim, üzüntüleriyle üzüldüm.
hasta olduğu zaman sabaha kadar uyumadım uykusuz gecelerim bile bana dokunmadı onunla beraber olmak her şeye bedeldi. evlatlarım büyüdü ama onlar benim gözümde küçük birer
çoçuk. yaşantım tamamiyle onların mutlu olmasına bağlı. bu hiçbir zaman değişmedi ve
değişmiyecek.”
Bu sözler şu anda 52 yaşında olan bir anneye ait önce onla konuştum bu konuyu. çünkü sevginin ne kadar olduğunu bildiğimiz için.
Değerli annelerimiz anne olmak özel bir şeydir. anne olduğumuz zaman sadece
çocuklarımız için yaşarız. onları sağlam temellerle büyütmek hayata sağlam ve emin adımlarla yürümelerini sağlamak için. daha ana rahmine düştükleri zaman başlar sevgisi.
önce içimizde yaşarız o sevgiyi ve o şekilde büyütürüz içimizde. tabii ki bunları yaparken
babaların da faktörü nü unutmamak lazım. babalarında önemli sorumlulukları vardır. çünkü
anne ne kadar rahat bir hamilelik dönemi geçirse temek o kadar sağlam olur. doğumdan sonraki süreçte anne önce olarak babada anneyle beraber başlar bu yolda yürümeye.
karşılık beklemeden sever anneler ve elinde avucunda ne varsa onun için uğraş verirler.
tek istedikleri çocuklarının sağlıklı kendine güvenen bir birey olarak görmek için
elinden gelenin fazlasını yaparlar..şunu unutmayalım ki sevginin ne kadar önemli olduğunu. çocuklarımızın en büyük ihtiyacı sevgidir.
Çocuklar sevildiklerini ve sevilmediğini çok iyi anlarlar. sevgi ile büyüyen çocukların gözlerinden bile anlarsınız. hayat şartlarımız ne olursa olsun onlardan sevgimizi eksik etmeyelim. hiçbir bir şeyle ölçülmez sevginin yeri parayla satın alamayız sadece içimde yaşarız. çünkü onları dünyaya getirenler bizleriz. ve bu sorumluluklarımı unutmadan önce sevgimizi sonra elimizdeki imkanlarımız la onları hayata ve yaşamaya hazırlamalıyız. hayatta en güzel şey sevmektir. sevmek ve istemek.
hepimiz yani bütün anneler bunu çok iyi bildiklerini biliyorum. burada bugün yazmamım amacı sevgimizi öldürmeyelim. günümüz şartlarını da düşünürsek bu çok önemli
bütün sevgi dolu annelere teşekkür ederiz. sevgimiz ve sabrımız hiçbir zaman eksilmesin …..